Zakażenie dróg moczowych-objawy i leczenie

Zakażenie dróg moczowych to zakażenie bakteryjne układu moczowego, które obejmuje cewkę moczową, a następnie może rozprzestrzenić się na pęcherz, moczowody, a także na miedniczki nerkowe. Przypadłość zazwyczaj występuje u kobiet ze względu na budowę anatomiczną. Obecność bakterii w układzie moczowym nie zawsze prowadzi jednak do zakażenia. Jakie są objawy, przyczyny i leczenie? Jak ustrzec się przed zakażeniem dróg moczowych?

Zakażenie dróg moczowych – przyczyny

W większości przypadków główną przyczyną zakażenia dróg moczowych u kobiet jest bakteria  Escherichia coli, tzw. E.coli. Występuje w jelicie grubym i najczęściej przedostaje się z odbytu do cewki moczowej ze względu na bliską odległość. W późniejszym etapie infekcji ulega  pęcherz, w zaawansowanym stadium również nerki i cały układ moczowy. U kobiet do infekcji dochodzi głównie podczas podcierania po oddaniu moczu. Inne przyczyny zakażenia:

• Bakteria E. coli może u kobiet przeniknąć do cewki moczowej podczas stosunku seksualnego lub przy użyciu krążka dopochwowego, jako środka antykoncepcyjnego.
• Zakażenie dróg moczowych może również nastąpić w wyniku przetrzymywania moczu, ze względu na zwiększenie liczby bakterii w moczu.
• Również zaleganie moczu np. w wyniku przerostu prostaty u mężczyzn może powodować stan zapalny.
• Czynnikiem, który sprzyja powstawaniu tej przypadłości jest też zaziębienie krocza, np. siedząc na zimnym podłożu lub biorąc zimną kąpiel.

Zakażenie dróg moczowych – badanie i diagnoza

W przypadku wystąpienia objawów zakażenia należy niezwłocznie udać się do lekarza, aby infekcja nie rozprzestrzeniła się na cały układ moczowy. Im mniej zaawansowana przypadłość, tym łatwiej można ją wyleczyć. Na ogół lekarz zleca badanie moczu pacjenta, tzw. posiew moczu, który ma na celu wykrycie bakterii oraz ich rodzaju i stężenia. Jeżeli wyniki badania wykazują podwyższone stężenie leukocytów w moczu, a w zaawansowanym stadium i białka wraz z typowymi objawami infekcji, świadczy to o zakażeniu dróg moczowych.

Dodatkowym badaniem jest opukiwanie dolnej części pleców. Jeżeli pacjent odczuwa ból, tzw. objaw Goldflamma, może to wskazywać na zakażenie nerki lub obu nerek. Nawracające zakażenie dróg moczowych może być też spowodowane nieprawidłowościami w układzie moczowym. W tym celu lekarz najczęściej wykonuje USG, a w niektórych przypadkach tomografię komputerową.

Zakażenie dróg moczowych – objawy

W zależności od stopnia zaawansowania tej przypadłości, objawy mogą być bardziej lub mniej dokuczliwe. Zazwyczaj osoba cierpiąca na tego typu zakażenie odczuwa:

• Uczucie ciągłego parcia w pęcherzu.
• Potrzebę częstego oddawania moczu (częstomocz).
• Ból przy oddawaniu moczu.
• Ból w okolicach dolnej części brzucha (często w pachwinie promieniujący do nerki lub obustronnie).
• Mętny i cuchnący mocz, a czasami krwiomocz związany z zapaleniem błony śluzowej pęcherza.
• W zaawansowanym stadium może pojawić się gorączka i wymioty, co świadczy o zakażeniu nerek.

Zakażenie dróg moczowych – leczenie

Jeżeli osoba zakażona nie odczuwa typowych objawów związanych z tą przypadłością, to mówimy o  bakteriomoczu bezobjawowym. Leczenie w takim przypadku na ogół nie jest konieczne. Jednak, gdy objawy są odczuwalne, to konieczne jest leczenie farmakologiczne, a jego rodzaj zależy od stopnia zakażenia. Kobieta, która nie odczuwa temperatury, zazwyczaj przyjmuje antybiotyk od 3 do 7 dni. Po tym czasie objawy powinny ustąpić.

Ważne, aby podczas leczenia zapalenia dróg moczowych pić dużo płynów, najlepiej czystej wody (min. 2 l/dobę), aby wraz z oddawaniem moczu wypłukiwać bakterie z układu moczowego.

W przypadku zaawansowanego zakażenia dróg moczowych, gdy infekcji uległy także nerki, zazwyczaj antybiotyki podaje się dożylnie. Ten rodzaj leczenia wymaga hospitalizacji pacjenta i obserwacji, która zazwyczaj trwa do 14 dni. O zakażeniu nerek zazwyczaj świadczy wysoka temperatura i wymioty. Po ustąpieniu tych objawów leczenie kontynuowane jest w domu, jeżeli zachodzi taka potrzeba.

Zazwyczaj po zakończeniu leczenia szpitalnego lekarz ustala termin wizyty, w celu ponownego zbadania moczu. To bardzo ważne, ponieważ niedoleczone zakażenie może powodować przewlekłe choroby nerek.

Zakażenie dróg moczowych – zapobieganie

• Przede wszystkim należy pić min. 1,5 l płynów w ciągu dnia, najlepiej niegazowanej wody, ponieważ bakterie będą częściej wypłukiwane wraz z oddawaniem moczu.
• Kobiety, które najczęściej doznają zakażenia w wyniku stosunku seksualnego, powinny przed każdym wypić szklankę płynu, a po skończonym stosunku oddać mocz.
• Sok z żurawiny pomaga zwalczyć bakterie w układzie moczowym, można dodawać go do herbaty.
• Nie należy długotrwale przetrzymywać moczu, ponieważ to powoduje namnażanie się bakterii i wzrost ryzyka zakażenia dróg moczowych.
• Kobiety podczas podcierania po oddaniu moczu powinny uważać, aby nie dotykać odbytu i pochwy papierem, gdyż w ten sposób często dochodzi do zakażenia bakterią E.coli występującą w jelicie grubym. Najlepiej podcierać od przodu, czyli od pochwy stronę odbytu.
• Należy dbać o higienę intymną, aby zapobiegać mnożeniu się bakterii w okolicach pochwy.

To podstawowe działania profilaktyczne, które pomagają uniknąć przykrych skutków zakażenia dróg moczowych. Jednak, gdy objawy są odczuwalne to należy udać się do lekarza, który fachowo oceni faktyczny stan zakażenia i zastosuje odpowiednią metodę leczenia . Im wcześniej podjęte, tym przypadłość prędzej wyleczona.

Treści zawarte w serwisie informatorzdrowia.pl mają charakter wyłącznie informacyjny. Oznacza to, że nie zastępują kontaktu użytkownika serwisu z lekarzem, do którego powinien się zgłosić w przypadku wystąpienia objawów choroby. Administrator serwisu nie ponosi konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji z zakresu wiedzy specjalistycznej zawartych  w serwisie informatorzdrowia.pl