Skręcenie stawu skokowego. Objawy i leczenie
Skręcenie stawu skokowego to najczęściej występujący uraz zarówno wśród osób czynnie uprawiających sport, ale nie tylko. Uraz następuje wskutek przekroczenia zakresu ruchu stawu, czego następstwem może być uszkodzenie torebki stawowej, więzadeł lub ścięgien, ale kości stawowe nie przemieszczają się względem siebie. Skręcenie często określane jest mianem ,,skręcenia kostki”. Jakie są objawy, leczenie i jak przebiega rehabilitacja?
Spis treści:
3 stopnie skręcenia stawu skokowego
Stopień I – staw zachowuje swoją stabilność, pojawia się niewielka opuchlizna w okolicy urazu z lekkim bólem. Może także powstać niewielki krwiak. Więzadła i torebka stawowa nie ulegają uszkodzeniu.
Stopień II – pojawia się duży obrzęk w okolicy stawu, a także krwiak. Ostry ból utrzymuje się nawet w stanie spoczynku i nasila się podczas próby ruchu lub pod wpływem ucisku wierzchołka kostki bocznej. Staw jest całkowicie unieruchomiony, ponieważ częściowemu zerwaniu ulega torebka stawowa i w niektórych przypadkach więzadła.
Stopień III – torebka stawowa zostaje całkowicie zerwana i uszkodzeniu często ulegają też więzadła, a staw jest całkowicie unieruchomiony. Pojawia się opuchlizna w miejscu urazu, krwiak, a także silny ból, który utrzymuje się nawet w stanie spoczynku.
Skręcenia stawy skokowego – objawy
Skręcenie stawu skokowego I i II stopnia jest urazem, który wymaga niezwłocznej wizyty u lekarza. Objawy zależą od stopnia skręcenia, ale najczęściej pojawia się:
- silny ból w okolicy stawu uniemożliwiający ruch
- opuchlizna (obrzęk) w okolicy skręcenia
- podskórny wylew krwi, krwiak
- skóra w okolicy skręconego stawu staje się cieplejsza niż na pozostałych częściach ciała
Skręcenie stawu skokowego powinno jak najszybciej zostać poddane leczeniu, aby zapobiec negatywnym następstwom tego urazu. Nieleczone może doprowadzić do trwałego ograniczenia sprawności stawu. To jeden z najczęstszych urazów obok naderwania mięśnia.
Skręcenie stawu skokowego – leczenie
Leczenie zależy od stopnia skręcenia, a o jego metodach decyduje lekarz ortopeda. Najczęściej stosowane są poniższe metody leczenia:
Skręcenie I stopnia
Torebka stawowa, ani więzadła nie są uszkodzone, więc wizyta u lekarza nie jest konieczna, chyba, że objawy nie są jednoznaczne lub utrzymują się przez dłuższy czas. Jeżeli nie, to pierwszą czynnością jest robienie zimnych okładów. Najlepiej włożyć lód do torebki foliowej i przykładać do skręconego stawu skokowego przez cienką szmatkę lub gazę, aby nie doszło do odmrożenia skóry.
Następnie staw powinien zostać unieruchomiony opaską elastyczną, a chodzenie należy ograniczyć do minimum, aby go nie przeciążać. Objawy powinny ustąpić dość szybko, ale należy ostrożnie wracać do aktywności ruchowej, aby nie doszło do ponownej kontuzji stawu.
Skręcenie II stopnia
Pierwsza pomoc sprowadza się do czynności, które należy wykonać przy skręceniu I stopnia. Następnie przy tego typu urazie trzeba niezwłocznie udać się do lekarza, który zazwyczaj wykonuje RTG lub USG w celu oceny skręcenia stawu skokowego. Lekarz unieruchamia staw za pomocą stabilizatora, dzięki czemu częściowo naderwana torebka i więzadła szybciej się regenerują. Pacjent na ogół otrzymuje leki przeciwzakrzepowe, przeciwbólowe i przeciwobrzękowe.
W wyniku skręcenia stawu skokowego II stopnia zostaje on unieruchomiony na dłuższy czas, w związku z tym niezbędna jest rehabilitacja w celu bezpiecznego przywrócenia sprawności ruchowej.
Skręcenie III stopnia
Po usztywnieniu stopy opaską elastyczną należy jak najprędzej udać się do lekarza. Zazwyczaj przy tego typu urazie, zerwaniu ulega torebka stawowa i więzadła. Skręcony staw skokowy zazwyczaj jest unieruchamiany za pomocą gipsu, dzięki czemu zerwane tkanki szybciej się zrastają. Zamiast gipsu lekarz może także założyć stabilizator stawu. Metoda unieruchomienia zależy od uszkodzeń powstałych w stawie. Jeżeli były duże, to po ściągnięciu gipsu lekarz może dodatkowo założyć stabilizator do czasu, aż tkanki całkowicie się zrosną.
Pacjent często zażywa leki przeciwzakrzepowe, przeciwbólowe i przeciwzapalne, które łagodzą objawy skręconego stawu skokowego. Bardzo ważna jest rehabilitacja, która powinna być prowadzona w odpowiedni sposób. Nawet po ściągnięciu gipsu nie wolno przeciążać stawu, ponieważ na tym etapie nie jest on jeszcze dostosowany do pełnej aktywności fizycznej. Należy bezwzględnie stosować się do zaleceń lekarza ortopedy lub fizjoterapeuty, który prowadzi rehabilitację. Jeżeli zniszczenie w naderwanych tkankach jest zbyt duże, to konieczna jest operacja.
Skręcenie stawu skokowego – operacja
Jeżeli tradycyjne metody leczenia skręcenia stawu skokowego nie przynoszą efektów, to coraz częściej stosowana jest artroskopia, czyli operacja o niskim stopniu ingerencji. Zazwyczaj przeprowadzana jest w przypadku, gdy staw utracił swą stabilność wskutek zerwania więzadła, a także oderwania części kości podczas skręcenia. Zabieg umożliwia zespolenie kości, a także rekonstrukcję zerwanych więzadeł.
Po długotrwałym unieruchomieniu stawu, gdy stracił on stabilność, często wykonywany jest zabieg, który polega na przecięciu torebki stawowej, założeniu na siebie i zszyciu brzegów. Dzięki temu staje się ona ciaśniejsza, a staw stabilniejszy. W wyjątkowych przypadkach, gdy zniszczenia więzadeł wskutek skręcenia są zbyt duże, stosuje się przeszczep więzadeł.
Operacja stawu skokowego zazwyczaj przeprowadzana jest na tzw. znieczuleniu podpajęczynówkowym. Polega ono na znieczuleniu pacjenta od pasa w dół, dzięki czemu organizm jest o wiele mniej obciążony niż przy tradycyjnym znieczuleniu.
Skręcenie stawu skokowego -rehabilitacja
Rehabilitacja po skręceniu stawu skokowego zależy od stopnia skręcenia, a także od stanu torebki i więzadeł. Głównym celem ćwiczeń jest usunięcie obrzęku i bólu jeżeli utrzymuje się zbyt długo, a także przywrócenie sprawności ruchowej stawu. W początkowym etapie fizjoterapeuta stosuje ćwiczenia bez obciążenia w celu zwiększenia stabilności stawu. W kolejnym etapie pacjent wykonuje ćwiczenia wytrzymałościowe, które mają za zadanie zwiększyć sprawność ruchową, elastyczność i siłę skręconego stawu.
Rehabilitacja powinna być prowadzona wyłącznie na zlecenie lekarza, ponieważ zbyt wczesne ćwiczenia mogą pogorszyć stan skręconego stawu. Nie należy wykonywać samemu ćwiczeń rehabilitacyjnych, poza tymi, które zleci fizjoterapeuta.
Bardzo ważne jest po skończonych ćwiczeniach rehabilitacyjnych ponowne unieruchomienie stawu, aby zapobiec kolejnemu skręceniu.
Skręcenie a zwichnięcie stawu skokowego
Często te dwa pojęcia są mylone przez pacjentów. Jednak przy zwichnięciu stawu skokowego dochodzi do przemieszczenia kości względem siebie i całkowitego zerwania torebki stawowej i więzadeł. W związku z tym, konieczne jest nastawienie kości przez lekarza, które często wymaga operacji. W przypadku skręcenia, kości nie przemieszczają się względem siebie lecz uszkodzeniu ulega tylko torebka stawowa i więzadła.
WAŻNE: Przy skręceniu stawu skokowego bardzo ważne jest szybkie działanie. Często na wizytę trzeba czekać do następnego dnia, ale w tym czasie można złagodzić objawy urazu. W tym celu jak najszybciej należy zrobić zimny okład stawu, następnie usztywnić go opaską elastyczną, a kończynę umieścić w górze. To złagodzi obrzęk, ból i zapobiegnie powstawaniu krwiaka. Opaska nie może być zbyt ciasna ponieważ to utrudni dopływ krwi do stopy i spowoduje sinienie.
Treści zawarte w serwisie informatorzdrowia.pl mają charakter wyłącznie informacyjny. Oznacza to, że nie zastępują kontaktu użytkownika serwisu z lekarzem, do którego powinien się zgłosić w przypadku wystąpienia objawów choroby. Administrator serwisu nie ponosi konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji z zakresu wiedzy specjalistycznej zawartych w serwisie informatorzdrowia.pl
To poważna kontuzja. Sprawdza się sprzęt Mdh.