Czerwienica (nadkrwistość)-objawy i leczenie
Czerwienica (nadkrwistość) to choroba układu krążenia, wskutek której dochodzi głównie do zwiększenia czerwonych ciałek krwi (erytrocytów) w szpiku kostnym, a następnie w całym układzie krwionośnym. Choroba jest niebezpieczna ponieważ wysokie stężenie erytrocytów zmniejsza płynność krwi, co może skutkować zatorem. Taki stan jest zagrożeniem życia. Jakie są objawy i jak przebiega leczenie tego schorzenia?
Spis treści:
Czerwienica – przyczyny
Czerwienica dzieli się na 3 typy: prawdziwą, rzekomą i wtórną. Wszystkie przyczyny powstawania tych chorób nie są do końca ustalone. Jednak te, które są znane różnią się od siebie. Cechą wspólną jest nadprodukcja czerwonych ciałek krwi, czyli nadkrwistość, w przeciwieństwie do białaczki. Obie choroby są niebezpieczne dla życia. Najczęściej na czerwienicę zapadają osoby po 40 roku życia.
Czerwienica – objawy
Objawy zależą od typu tej choroby, ale na ogół u chorych pojawiają się:
- bóle i zawroty głowy
- słaba kondycja i szybkie męczenie się związane z utrudnionym krążeniem krwi
- bóle brzucha
- obfite pocenie się
- osłabiony wzrok
- utrata wagi
- świąd i choroby skóry
- duszności, zwłaszcza podczas wysiłku
- powiększona śledziona i wątroba
- wydłużony czas krwawienia z ran i podczas miesiączki u kobiet
Czerwienica – badania i diagnoza
Jeżeli lekarz pierwszego kontaktu podejrzewa czerwienicę to wykonywane jest badanie krwi. W przypadku, gdy wyniki badań wskazują zwiększony poziom hemoglobiny to kolejne badania przeprowadza lekarz hematolog. Ich celem jest sprawdzenie przyczyny zwiększonej ilości krwinek, którą może być m.in. choroba wewnętrznych narządów. To pozwala ustalić typ czerwienicy i podjąć odpowiednie leczenie.
Czerwienica prawdziwa
Wszystkie przyczyny tej choroby nie są znane, ale jedną z nich jest promieniowanie jonizujące, np. rentgenowskie. Dlatego osoby, które dużo czasu spędzają w pracowniach RTG powinny zachować wszelkie środki bezpieczeństwa, aby nie narażać się na działanie promieni. Czerwienica prawdziwa charakteryzuje się nie tylko wzrostem czerwonych krwinek, ale także białych.
Czerwienica prawdziwa – leczenie
Leczenie tej choroby skupia się przede wszystkim za zapobieganiu zakrzepicy, której następstwem może być wylew krwi do mózgu lub zawał serca. W tym celu pacjenci często przyjmują popularną aspirynę, która rozrzedza krew i usprawnia jej krążenie. Metodą inwazyjną są krwioupusty, w celu utrzymania prawidłowych parametrów krwi. Lekarz może również zlecić przyjmowanie innych leków, które hamują wydzielanie czerwonych krwinek.
Czerwienica wtórna
Ta postać choroby rozwija się zazwyczaj u osób przewlekle chorych. Główna przyczyną może być zbyt obfite wydzielanie erytropoetyny przez nadnercza, wskutek choroby nerek, t.j. guzy, torbiele lub stan zapalny. Do kolejnych przyczyn zalicza się choroby lub wady serca, płuc, a także długotrwałe przebywanie w środowisku górskim. Czerwienica wtórna może być też skutkiem długotrwałego przyjmowania leków steroidowych, zwłaszcza przez sportowców amatorów, którzy często przekraczają dopuszczalne dawki w celu uzyskania przyrostu masy mięśniowej.
Czerwienica wtórna – leczenie
Przy tego typu czerwienicy stosuje się leczenie podstawowe, czyli zapobiegające zakrzepicy. Chorzy otrzymują aspirynę w celu polepszenia płynności krwi i zapobieganiu zakrzepicy. W niektórych przypadkach stosowane są także krwioupusty, aby przywrócić prawidłowe parametry krwi. Na ogół te czynności wystarczają do opanowania choroby. Natomiast, jeżeli jej źródło leży w nowotworach wewnętrznych narządów to stosowane jest leczenie antynowotworowe.
Czerwienica rzekoma
Ten rodzaj nadkrwistości spowodowany jest utratą płynów wskutek wymiotów, biegunki lub przegrzania organizmu. Choroba pojawia się często u osób, które w nadmiarze spożywają alkohol, ponieważ działa on odwadniająco. Ten rodzaj czerwienicy nie powoduje nadmiernego wydzielania czerwonych krwinek, ale ich stosunek do małej ilości osocza jest dość duży. W wyniku tego dochodzi do zagęszczenia krwi. Po nawodnieniu organizmu stężenie osocza powraca do prawidłowego stanu.
Czerwienica rzekoma – leczenie
Zazwyczaj u osoby, u której nie występują przewlekłe stany chorobowe, czerwienica rzekoma nie jest uznawana za chorobę, ponieważ jej objawy ustępują po nawodnieniu organizmu. W powyższych przypadkach należy szczególną uwagę przywiązywać do picia odpowiedniej ilości płynów w ciągu doby, najlepiej ok. 2 litrów. W cięższych sytuacjach organizm pacjenta nawadniany jest za pomocą kroplówki.
Bardzo ważna jest odpowiednia diagnoza, która pomaga ustalić typ czerwienicy, ponieważ jest to niezbędne do zastosowania właściwego leczenia.
Treści zawarte w serwisie informatorzdrowia.pl mają charakter wyłącznie informacyjny. Oznacza to, że nie zastępują kontaktu użytkownika serwisu z lekarzem, do którego powinien się zgłosić w przypadku wystąpienia objawów choroby. Administrator serwisu nie ponosi konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji z zakresu wiedzy specjalistycznej zawartych w serwisie informatorzdrowia.pl